Statek. Czemu akurat statek? Gorączkowo rozmyślałam, dlaczego wybrałam taki wolny środek transportu. Zobaczyłam port. Odetchnęłam z ulgą, gdyż nie lubiłam przebywać w towarzystwie tak dużej ilości ludzi. Riolu o tym wiedziała, ale i tak zawsze ciągnęła mnie w miejsca zatłoczone. Tym razem miałam misję lub zlecenie. Nie wiedziałam jak to nazwać fachowo - dla mnie oznacza to po prostu pomoc potrzebującym. Wysiadłyśmy ze statku i stanęłyśmy na ulicy. Co teraz? Już wiedziałam. Poprawiłam rude włosy i wygładziłam służbowy strój Rangera. Riolu wyglądała dumnie. Patrząc tak na nią, zauważyłam, że czegoś jej brakuje. Zaszłam do sklepu z akcesoriami dla Pokemonów i wybrałam najlepszej jakości chustkę koloru czerwonego. Teraz pasowałyśmy do siebie. Obie miałyśmy czerwone stroje. Z torbą przełożoną przez ramię ruszyłyśmy do Centrum Pokemon. Nie byłyśmy zmęczone, ale głodne. Od razu jak tylko przestąpiłyśmy próg, ruszyłyśmy ku bufecie. Każdej z nas coś kupiłam i z pełnymi brzuchami ruszyłyśmy obeznać się w terenie miasta. Miasto było piękne. Pełne kolorowych wstążek.
- Pewno mają jakieś święto czy coś w tym stylu - powiedziałam do Riolu - idealny moment dla Zespołów. Ludzie zajęci i słabiej pilnują swoich pokemonów. Chodź, znajdziemy sobie jakiś punkt widokowy.
Zajęcie idealnego miejsca nie zajęło nam dużo czasu. Szybko znalazłyśmy budynek z drabinką prowadzącą na dach. Weszłyśmy  na samą górę i ukryłyśmy się. Zbliżał się zmierzch.
- Nawet jakby nic się nie działo, to stąd mamy idealny widok niż tam z dołu, prawda? - pokemon pokiwał radośnie główką.
Tak więc zostało nam już tylko czekać na rozpoczęcie imprezy.

Siedziałam na dachu i oglądałam jak pokemony pokazują swoją moc. Piękne widowisko. Ogniste ataki odbijały się w szybach okien. Grała muzyka, aż chciało się tańczyć. Riolu kiwała główką w rytm muzyki. Zrobiło się ciemno, a zabawy nie było końca.
- Super zabawa! Schodzimy do reszty? - zapytałam szczęśliwego pokemona. Razem ostrożnie zeszłyśmy z dachu i wtopiłyśmy się w tłum. Nie czułam się tu pewnie i wyglądałam dość dziwnie. Każdy był przebrany za pokemona. Czym prędzej poszłam po jabłka w karmelu i wróciłyśmy na dach. Tym razem droga powrotna prowadziła nas za budynkami, z dala od tłumów. W pewnym momencie Riolu zaczęła krzyczeć i pokazywać coś.
Obróciłam głowę i nad budynkami ujrzałam fajerwerki. Kolory emanowały pięknem i potęgą. Na niebie pojawiały się pokemony. Po całym pokazie ruszyłam dalej.